Plazma teknolojisi ile ilgili çalışmalar 1960 larda başlamış ve ilk prototip 1964 de üretilmiştir. İlk ticari ürün 1990 larda Japonya da piyasaya sunulmuştur. Günümüzde dünyanın büyük elektronik eşya üreticilerinin tamamı plazma ekranlar üretmektedir.

Plazma ve LCD televizyonların ekranları dümdüzdür. Geleneksel televizyonların bombeli ekranlarının kenar bozumları bu tür televizyonlarda söz konusu olmadığı için plazma ekranlar tüm açılardan aynı kalitede seyredilebilir. Plazma teknolojisinin esası piksele dayanır.Pikseller ise subpiksellerden oluşur. Ekranı oluşturan her bir subpiksel kırmızı, yeşil ve mavi renklerden birisini yayan mikroskobik fluoresanlar gibi davranırlar.Bu fluoresanların yoğunlukları değiştirilerek farklı renk tonları elde edilir

Plazma TV lerde zenon ve neon gazları iki cam tabaka arasına yerleştirilmiş milyonlarca kabarcık içinde bulunur. Kabarcıkların her iki tarafında uzun elektrotlar cam tabakalar arasında sıkıştırılmış haldedir. Magnezyum oksitli koruyucu tabakayla kaplanmış ve izolasyonu yapılmış saydam ekran elektrotları kabarcıkların hemen yanında ön cam tabaka boyunca yerleştirilmişlerdir.

Monokrom plazma panelinde elektrotlar kontrol devresiyle yüklenir. Böylece plazma iyonlaşır ve elektrotlar arasına fotonlar yayılır. İyonizasyon evresi tüm dikey ve yatay elektrotlara düşük voltaj uygulanmasıyla devam ettirilebilir.

Elektrotlar elektrikle yüklendiklerinde kabarcık içerisindeki gazın arasından akım geçer. Bu akım yüklü parçacıkların hızlı akışına neden olur ve gaz atomları ultraviyole fotonları salmak için uyarılırlar.

Plazma ekrandaki fosforlar uyarıldıklarında renkli ışık saçarlar. Her bir piksel üç farklı subpikselden oluşur. Her bir subpiksel farklı renkli fosforlar içerir. Bunlar sırasıyla kırmızı, yeşil ve mavi fosforlardır. Bu renkler bir pikselin rengini oluşturmak için bir arada bulunurlar. Farklı kabarcıklardan geçen akımın miktarında değişiklik yapmak suretiyle kontrol sistemi her bir subpikselin yoğunluğunu artırabilir veya azaltabilir. Böylece yeşil, kırmızı ve mavinin milyarlarca farklı kombinasyonu yaratılabilir.

Dijital olarak kontrol edilen elektrik akımı düz ekrandan geçtiğinde kabarcıkların içindeki plazma ultraviyole ışıklar yayar. Bu ışık fosfor kaplamalarının uygun rengi parlatmasına neden olur. Milyonlarca parlayan veya kararan yeşil, mavi, kırmızı kabarcıklar canlı ve zengin bir görüntü oluşturmak için bir araya gelirler. Plazmanın yaydığı ışık insan gözünün göremediği U.V.ışık olduğu için görülebilen bir biçime dönüştürülmesi gerekir. Bu dönüşümü tamamlamak için plazma tüpünün duvarları beyaz ışık yayan U.V.ışığa duyarlı tozla kaplanmıştır. Bu toza fosfor adı verilir. Fosfor radyosyonu dönüştürür. CRT ekranlarda da fosfor benzeri yapılar bulunur. Bu yapılar elektron ışınlarını görünür kırmızı, yeşil ve mavi ışınlara dönüştürür.

Plazma ekranlar daha parlak bir görüntü sunar. LCD ekranlara göre daha büyük ebatlarda üretilebilirler. Ekran kalınlıkları 10 cm den az olabilir. Plazma ekranlar CRT ekranlar kadar elektrik sarf ederler.

Plazma ekranların ömrü ortalama 60.000 saattir .LCD lerde ise 50.000. Plazma ekran teknolojisinin başlıca avantajı çok ince ama çok büyük ebatlı ekranlar üretilmesidir.Her bir piksel tek tek aydınlatıldığı için görüntü çok parlaktır.Plazma ekranlar 16 milyon renk üretebildikleri için renk kaliteleri olağanüstüdür.